Şehitle, ‘Şehit Olmak’

Vatan sağ olsun, başka ocaklar sönmesin diye dizlerine vuran şehit annelerimizle yan yana yandık acılarıyla…

…acıyı duymak, ona dokunmak korkup yüreğini çekmek. Annelerin kederinde ve kaderinde yarım kalan yaşanmışlıklarında yoğruldu bu günüm.

Küçüklüğümden beri korkarım mezarlıklardan. Yakınından bile geçmek tüylerimi ürpertir. Lakin şehit kabirleri korku vermez bana. Oraya yaklaştığım an değişir ruhiyatı halim. Genç yaşta bu dünyadan göçüp gidenlerin, aralarına girerim. Kendimi onların yerine koymadan alamam ki. Baktığımda her birinin doğum tarihine, o yıl doğduğumu hissederim. Şehit oldukları günün tarihine gözlerim değdiğinde, beynim donar, düşünemem gerisini…

Dizlerimin önüne çöktüm kaldım öylece. Ellerimi soğuk mermerden alamadım. Sanki üzüntüme ve yüreğimde ki ateşe iyi geldi, o an için…

Yağmur yağmıştı birkaç gün öncesinden, küçük kuytuda su birikmişti. Islattım ellerimi, gezdirdim parmaklarımı suyun cemalinde. Toprağın yüzende çiçekler, gövdesinden önce kurumuş yaprakları vardı. Damlattım üzerlerine ellerimden akan hüzünleri, ağlattım onları bir bir kimin üstünde olduklarını bilsinler istedim, kurumasınlar hiç istedim. Bilirdim yeşilini kaybetmiş, rengini kahverengine bırakmış yaprakların dönüşü olmazdı, damlalar akıtsam da kalplerine.

-Üzerlerinde çiçekler vardı, yapay çiçekler-

-Çiçekler vardı gerçekti-

-Gözyaşlarıyla dikilmişti, belliydi-

-Kelebekler gördüm, onlar bile konmadı yapayına, yalandan olanına-

Hayatları devam etseydi, şimdi nerede ve kimlerle olurlardı. Kader bizi burada değil de nerede yollarımızı birleştirdi. Geçtim yine kendimden, olmayacaklara doğru gittim…

Onlar gerçek dünyada, biz ise yalandan da yalan bir dünyada. İkiyüzlülerin, vatan hainlerinin, ve kültür sadakatsizlerinin arasında kalmıştık.

İhtiyar bir profesör şöyle demişti: Dünyada ne yoksulluk ne de acı azalacak. Eğer dünyayı değiştirmek istiyorsak başka bir yerinden başlamamız gerekiyor.

Toplumlar vatansız, vatan da şehitsiz olmuyor. Şehitsiz vatanların olması ümidiyle…

İnsan olarak dünya üzerinde yaşamanın bedelini, ömrünü tamamlamadan toprağın altına giren evlatların ve evlat acısıyla yaşamlarına devam etmek zorunda kalan ailelerinin ödememesi dileğiyle…

Hatice Köse

İnsan Kaynakları Yönetimi Dergisi/ Ekim 2015 sayısı